زلزله ای که چند ماه پیش در کرمانشاه اتفاق افتاد رو یادتون هست؟ یادتون میاد که چقدر کمک های مردمی جمع شد؟ واقعاً دیدن این میزان عشق در جامعه ای که در آن زندگی میکنیم یکی از بهترین حس های دنیا بود.

اینکه چطور تمام ایرانیان دور دنیا با هم متحد شدند تا بعد از این حادثه‌ی هولناک به شهروندان کمک کنند تا به زندگی روزانه خود برگردند واقعا وصف نشدنی بود.

هنگامی که زلزله اتفاق افتاد یادم میاد که وسط امتحانات پایان ترم دانشگاه بود. چقدر ناراحت کننده و غیرقابل باور بود. ناراحتی و اظطراب خودِ واقعه یک طرف، و ناراحتی اینکه من از ایران دور هستم و کاری از دستم بر نمیاید خودش طرفی دیگر. تا اینکه یکی از بهترین دوستانم بهم ایده داد که توی همین دانشگاه کاری بکنیم.

ایده‌ای عالی بود! فقط کافی بود که عملیش کنیم. یک میز وسط راهرو بگذاریم و 2 تا صندلی. بعد به دانشجو ها در رابطه با واقعه بگیم و ازشون بخوایم که اگر دوست دارند به ما کمک مالی کنند. حتی به این فکر کردیم که چند نوع شیرینی به تعداد زیاد و با قیمت پایین تر بخریم و کمی گرون تر بفروشیم تا از اون کار هم پول جمع کنیم. دردسرش زیاد بود، مخصوصا توی دوران امتحانات که همه بچه ها مشغول هستند و کمتر میشه از بقیه کمک گرفت ولی ارزشش رو داشت. خلاصه تمام کارهایش رو کردیم. در عرض 2 تا 3 روز با یک موسسه خیریه در ایران برای خرید کانکس صحبت کردیم. از دانشگاه هم اجازه گرفتم تا 4 روز در راهرو میز و صندلی بگذاریم و شیرینی بفروشیم. یک پرچم هم از دوستی قرض کردیم و شیرینی ها رو از مغازه کلی فروشی خریداری کردیم.

میز ما در راهرو

برایم غیر قابل باور بود که بعضی از دوستان بودند که از همان اول منفی صحبت میکردند که نه این کار عملی نیست و دانشجو ها نه پولی دارند برای کمک، نه برایشان این مسائل اهمیتی دارد که بخواهند کمک کنند. برایم عجیب بود که چطور این افراد فکر میکنند کسی به این مسائل اهمیت نمیدهد! از نظر من، ما انسان ها همه بدون استثنا مهربانیم. از همان بدو تولد و به قول معروف به صورت تنظیمات پیشفرض! فقط فرصتی نیاز داریم تا این مهربانی ها را نشان دهیم. این مهربانی و عشق‌ورزی جزئی از انسان بودنِ ماست، صرف نظر از ملیت، فرهنگ، محل زندگی، جنسیت و ... .

سکه های جمع شده

این اتفاق و آن یک هفته ای که گذشت هم این را به شدت باز به من ثابت کرد! ما فقط در طول 4 روز توانستیم 2000 دلار برای کمک به زلزله زدگان جمع کنیم و 2 کانکس به مردم عزیز کرمانشاه هدیه بدهیم! جالبیش اینجاست که این رقم بیشتر به صورت سکه های 1 و 2 دلاری جمع شد! بعضی دانشجو ها می آمدند و فقط کمک مالی میکردند. بعضی هم می آمدند و چندتا شیرینی میخریدند و برای ما آرزوی موفقیت میکردند. و چقدر هم زیاد بودند افرادی که دنبال راهی بودند تا کمک های مالیشون رو به ایران برسانند. 

جالب است بدانید که نصف افرادی که کمک میکردند حتی ایرانی هم نبودند! این نشان میدهد که انسان ها چقدر میتواند در کنار یکدیگر قوی باشد و در شرایط سخت از هم پشتیبانی کنند.اسکناس 1 دلاری مثلا این اسکناس روبرو حتی دلار کانادا نیست ولی هدیه دانشجویی هست که پولی با خود به همراه نداشت ولی اون دانشجو دوست داشت هرجوری که شده به ما در این راه کمکی کرده باشد. این خود خیلی برای ما با ارزش بود...

خلاصه که یادمان باشد، عشق احساسی جهانیست. و به نظر من یکی از حس هاییست که در زندگی ما بسیار حائز اهمیت است. عشق است که باعث میشود ما یک زندگی خوب و موفق را تجربه کنیم. و همانطور که خودتان هم میدانید، این عشق فقط به حس بین یک زوج خلاصه نمیشود...