ما همگی تازه کار هستیم

آیا تا حالا ایده ای در ذهنتون بوده که همیشه دوست داشتید انجامش بدید ولی چون فکر میکردید مهارت کافی انجام اون کار رو ندارید از انجامش منصرف شدید؟ 

به قول چارلی چاپلین، ما همه افراد غیر حرفه ای و تازه کاریم، چون هیچکسی آنقدر عمر نمیکند تا بتواند در کاری به ندازه کافی خبره شود...

آستین کلئون، نویسنده کتابِ "کارت را نشان بده"1 میگوید: در این دوره ای که ما زندگی میکنیم، آن افرادی برنده هستند که با اشتیاق به دنبال کارهایی که دوست دارند میروند. آن ها موفق میشوند چون آن عشق و علاقه شان به کار باعث میشود کارشان را به بهترین نحو احسنت انجام بدهند و ترسی هم از شکست نداشته باشند. 

هنگامی که من تصمیم به شروع این بلاگ گرفتم، هیچ ایده ای نداشتم که باید از کجا شروع کنم. نه میدونستم باید کجا وبلاگم را بنا کنم، و نه از کد نویسی چیزی بلد بودم. حتی مهارتم هم در نوشتن چنگی به دل نمیزد! (البته اعتقاد دارم که هنوز هم همینطور هست!). اما یک چیزی رو خوب میدونستم. میخواستم هرطوری که شده داستان زندگیم رو با بقیه به اشتراک بگذارم. دوست داشتم از تجربه هام در رابطه با مهاجرت و مشکلاتی که پشت سر گذاشتم بگم تا اینطوری به افراد دیگر هم کمک کنم تا کیفیت زندگی خود را بالا ببرند و زندگی که لایقش هستند رو تجربه کنند. همین انگیزه کافی بود که باعث شه من ساعت ها وقت بگذارم تا این ها را یاد بگیرم و در این 2 ماه این بلاگ رو بچرخونم. 

شما هم اگر ایده ای در ذهنتون دارید، همین حالا دست به کار شوید. اگر دوست دارید یک خواننده ماهر شوید، یک نویسنده شوید، یا حتی در حیطه کاری خود کارهایی کنید که چند درجه از جایی که هستید بالاتر هست، از همین حالا شروع کنید. نیازی نیست که حتما ایده شما موفق شود و با اولین تلاش به آن هدف نهایی برسید. اما همین قدم های کوچک در این راه مهم است. از اینکه تازه کار هستید و ممکن است شکست بخورید نترسید. مهارت کافی را در حین کار کسب خواهید کرد.

بدونید که حتی اگر شما یک قدم در این راه بردارید و شکست بخورید، باز از خیلی هایی که آن قدم را هم برنداشتند جلوتر هستید!

  • آروین اردکانی
  • يكشنبه ۹ ارديبهشت ۹۷

زندگیِ دوباره


Not until we are lost, do we begin to find ourselves


تا موقعی که گم نشده ایم، خودمان را پیدا نخواهیم کرد...

  • آروین اردکانی
  • پنجشنبه ۶ ارديبهشت ۹۷

این اشتباه بزرگ را قبل از مهاجرت مرتکب نشوید!

«اگر تنها دلیل شما برای مهاجرت ساخت یک زندگی بهتر است، راه را دارید اشتباه می‌روید!» -آروین اردکانی


بعضی افراد هستند قبل از مهاجرت به این فکر میکنند که باید حتما از کشور خارج شوند تا به شادی درونی و کامیابی در زندگی برسند. این باور باعث می شود که این افراد انتظارات خود را به صورت غیرواقعی بالا ببرند، که این خود تاثیرات مخرب روی ذهن این افراد، قبل و بعد از مهاجرت خواهد داشت!


این افراد در ایران که هستند از روی تنبلی و احمال کاری، خود را متقاعد می کنند که وضع زندگی کنونیشان تقصیر آن ها نیست و فکر میکنند که مهاجرت و خروج از ایران تمام مشکلاتشان را حل میکند. برای همین اصلا به دنبال یادگیری مهارت‌های مورد نیاز برای موفقیت و رشد فردی نمیروند. چندین نمونه از مشکلاتی که معمولا با آن ها دست و پنجه نرم میکنند عبارت است از:

  • -نداشتن یک هدف واحد در زندگی
  • -نداشتن تجربه و تخصص کافی در رشته کاری خودشان
  • -مسئولیت پذیر نبودن نسبت به مشکلات زندگی
  • -نداشتن مهارت های زندگی مانند توانایی صحیح ارتباط برقرار کردن، داشتن نظم در کار ها و توانایی برنامه ریزی صحیح برای رسیدن به اهداف شخصی


این افراد هنگامی که در ایران هستند فقط به بدی ها نگاه میکنند و همیشه هم از همه چیز گله دارند. آن ها خود را متقاعد میکنند که مهاجرت و زندگی در یک کشور پیشرفته هیچ مشکلی ندارد و برای همین در هنگامی که در ایران هستند از رشد و توسعه مهارت های خود دست میکشند. تمام مشغله ی فکری آن ها میشود خروج از کشور و پیدا کردن مدارک برای تکمیل پرونده‌ی مهاجرت! بعد از مهاجرت، وقتی که میبینند همه چیز آنطور که فکر میکردند نیست و باید از خیلی چیزها برای رسیدن به اهدافشان بگذرند، وارد یک برهه‌ی زمانی سخت در خارج از کشور میشوند. این ها در صورتیست که برنامه ریزی بهتر قبل و کمی بعد از مهاجرت میتوانست خیلی از این مسائل را حل کند، و به صورت ذهنی آن ها را بیشتر برای شرایط خارج از کشور آماده کند. 

اگر شما هم بیشتر به چگونگی خروج از ایران فکر میکنید تا اینکه چرا اصلا میخواهید مهاجرت کنید و هدفتان از این کار چیست، این یعنی که دلیل درست را برای این کار ندارید.

همه ما روزانه به شدت تحت تاثیر رسانه (تلویزیون، تلگرام، اینستاگرام) قرار داریم. رسانه و مخصوصا شبکه های اجتماعی، روی طرز فکر و تصمیم گیری ما در رابطه با مهاجرت و زندگی در خارج از کشور تاثیر میگذارند. خیلی از افرادی که دوست دارند مهاجرت کنند در واقع هدف مشخصی برای خود از این کار ندارند. تنها چیزی که میدانند این است که ایران را دیگر دوست ندارند و مهاجرت را راه حل این احساسات منفی میدانند.

اگر شما هم یکی از این افراد هستید، فرقی نداره که الان مهاجرت کرده اید یا فقط تصمیم به مهاجرت دارید. همین الان بلند شوید، کاغذ و خودکار بردارید و لیست زیر را تهیه کنید.  

 

1. خودکار را به دست بگیرید و حداقل 10 تا از انتظاراتتان را از آن زندگی ایده آلی که همیشه بهش فکر میکردید بنویسید. ( چیز هایی که دوست دارید به آن قبل از مرگ برسید)

به روابطتان، شغلتان و خانواده تان فکر کنید. شغل ایده آل شما چیست؟ آیا در همین رشته تحصیلی خود میخواهید شغلی پیدا کنید؟ یا میخواهید کارآفرین شوید و در حیطه‌ای که به آن علاقه دارید فعالیت کنید؟ چند ساعت در هفته میخواهید کار کنید؟ درآمد ایده آلتان چیست؟ واقع بین باشید.

خانواده تان چطور؟ دوست دارید ازدواج کنید؟ چند تا بچه میخواهید داشته باشید؟ اگر هم اکنون متاهل هستید، موقعیت رویایی شما چه میتواند باشد؟ دوست دارید خانواده‌ تان در شهر های بزرگ شکل بگیرد یا دوست دارید در شهر های کوچک و آرام کنار هم زندگی کنید؟

دوستانتان چطور؟ آیا آینده تان را در کنار دوستان اکنونتان میبینید؟ پدر و مادرتان چطور؟ آیا دوست دارید همیشه کنار آن ها باشید؟

2. از بین لیستتان، تمام مواردی که نوشتید را رتبه بندی کنید.

  • آروین اردکانی
  • چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۹۷

شما در خوشحال ترین کشور جهان هستید!

چند روز پیش یک مطلبی را دوستم در تلگرام برایم فرستاده بود که از ناخوشی های ایران گله میکرد و در آخر هم نوشته بود "الکی نیست که جزو 14 کشورِ غمگین جهانیم"!

لحظه ای به پست نگاه کردم، بدون شک اولین چیزی که آدم در این مواقع حس میکنه انرژی منفیست! صرف نظر اینکه من با تمام پست مخالف بودم و کاملا واضح بود که یکطرفه همه چیز نوشته شده، ولی همچنان آن انرژی منفی رو حس کردم. (این یکی از دلایلی است که میگویم باید مواظب باشید اطراف خود را با چه انرژی پر میکنید.)

بعد پیش خودم فکر کردم، رتبه 14 به عنوان غمگین ترین کشور؟ اصلا چه کسی این را گفته؟ اولاً چیزی که شما باید در رابطه با اینگونه رتبه بندی ها بدانید این است که معمولا فقط یک فرد یا شرکت های خصوصی آن ها را انجام میدهند. این یعنی که معمولا اطلاعاتی که در دست دارند کامل نیست و شامل همه نمیشود. دوماً اینکه رتبه بندی ها همه طبق یک سری معیار های کلی که از پیش مشخص شده اندازه گیری میشوند. در رابطه با خوشحالی یک کشور، معیار ها معمولا اقتصاد، میزان اعتماد در جامعه، متوسط خواب، تحصیلات و عمر افراد هستند. حالا سوال اینجاست، اگر معیار من، آروین اردکانی، از زندگی این ها نباشد، یا اصلا انسان هایی که در اطراف من باشند همه قابل اعتماد باشند، یا اگر من روزانه ورزش کنم و انسان سالمی باشم، آیا دلیل داره که بیام بنشینم و بگویم من چقدر غمگینم؟؟ خیر!

همانطور که باید حواسمان باشد بر عکس این هم درست نیست. یعنی اگر کسی در سوئد یا هلند زندگی کند که معمولا کشوری با رتبه بالا در این نوع نظرسنجی هاست، باز دلیل نمیشود آن فرد حتما فرد خوشحالی باشد.

پس نتیجه این که، زیاد به رتبه بندی هایی که در رسانه ها به چشمتان میخورد اهمیت ندهید. بیشتر مواقع معیار های آن ها بسیار کلی است. حتی بعضی مواقع ممکن است شما انتظارات دیگری را از زندگیتان داشته باشید که اصلا آن ها در این رتبه بنده ها در نظر نگرفته باشند! مثلا فرض کنید معیار شما از زندگی شاد، بودن در کنار خانواده تان باشد. آیا با مهاجرت کردنِ تنها به سوئد باز میتوانید آن زندگی شاد را در کشوری که رتبه اول خوشحالی را دارد تجربه کنید؟ مطمئنا خیر...

پس به زندگی خودتان نگاه کنید. به جمع بندی های دیگران اهمیت ندهید و همیشه اطرافتان را با افراد مثبت پر کنید :)

  • آروین اردکانی
  • چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۹۷

6 تاکتیک ضدحمله در مقابل شبکه های اجتماعی


یک سوال ازتون دارم، امروز صبح که بیدار شدید، اولین کاری که کردید چه بود؟ آیا گوشی خود را چک کردید؟ آیا اینستاگرام یا تلگرام را سریع باز کردید؟ یا روز خود را با شکرگزاری شروع کردید و روی کار های امروزتان تمرکز کردید؟ دیشب چطور؟ قبل خواب در اینستاگرام و تلگرام میچرخیدید؟ یا داشتید به اینکه روزتان چطور گذشت فکر میکردید؟



چند روز پیش مقاله ای در رابطه با تلاش شبکه های اجتماعی برای کنترل کردن ذهن ما نوشتم. اگر هنوز آن مطلب را مطالعه نکردید اینجا را کلیک کنید. آنجا برایتان توضیح دادم که هدف آن ها گیر انداختن ماست و گفتم که در واقع هرچه شما بیشتر در برنامه های آن ها وقت بگذرانید آن ها بیشتر پول در می‌آورند. برای همین شبکه هایی مثل اینستاگرام از تکنولوژی هوش مصنوعی استفاده میکنند تا بتوانند با تمام علایق شما به عنوان مشتری آشنا شوند و از آن نوع عکس ها بیشتر به شما نشان بدهند.

امروز میخواهم راهکارهایی را بهتان معرفی کنم که بتوانید میزان استفاده‌ تان از این شبکه ها را بهتر کنترل کنید. یک مطلب جالب هم بهتون درباره خودم بگم. چند روز پیش بعد از حدود یک هفته که از اینستاگرام خارج شده بودم، به من ایمیل زدند با این حرف که آروین جان خیلی وقته اینستاگرام خود را چک نکردی! در اون ایمیل چند تا عکس هم از دوستان نزدیکم بود و بالاش نوشته بودند این هم عکس هاییست که تا کنون از دست دادی! باید اعتراف کنم که ایمیلشون خیلی وسوسه انگیز بود! ولی خوب با موفقیت تونستم ایمیل رو پاک کنم و به روزمرگیم ادامه بدم، نگران نباشید خطر رفع شد! :)

شبکه‌های اجتماعی هر روز هوشمندانه تر میشوند و از تکنولوژی های جدیدتر برای نگه داشتن ما در برنامه هایشان استفاده میکنند. از این رو، خیلی مهم است که ما هم تکنیک هایی را به عنوان ضدحمله استفاده کنیم (بله درست خواندید، ضدحمله!) تا مطمئن شویم انرژی مفید ذهنی ما در طول روز که میتواند صرف کارهای مهم‌تر بشود برای شبکه های اجتماعی هدر نمیشود. همچنین اگر هنوز دوست ندارید کاملا شبکه های اجتماعی خود را غیرفعال کنید، میتوانید از روش های زیر شروع کنید و استفاده تان از این شبکه ها را کم کنید.

1. نوتیفیکشن ها را بی صدا کنید.


همانطور که خودتان هم احتمالا میدانید، صداهای نوتیفیکشین موبایل یکی از واضح ترین حواس پرتی هاست. فرض کنید در حال کار کردن یا درس خواندن هستید که موبایل شما صدا میدهد. الان باید تصمیم بگیرید! آیا موبایلتان را برمیدارید تا ببینید نوتیفیکیشن برای چه بود؟ یا سعی میکنید بهش اهمیت ندهید؟ اگر موبایلتان را بردارید که یعنی حواس شما پرت شده و تا دوباره بتوانید به کارتان برگردید زمان میبرد. اگر هم تصمیم بگیرید به صدا اهمیت ندهید که باز در حال کار کردن همچنان فکر شما به این خواهد بود که صدا برای چی بود، چه کسی پیام داد، و اینکه ممکن است اصلا کار مهمی باشد!

پس بهترین راه این است که کلا همه‌ی صدا ها را قطع کنید. اگر ندانید دارد اتفاقی میفتد، حواستان هم پرت نمیشود!

2. نوتیفیکشن ها را از روی صفحه اصلی گوشی خود پنهان کنید.

تا حالا شده با اینکه موبایل شما روی حالت بی صدا بوده، ولی باز از روی عادت صفحه آن را روشن کنید و نوتیفیکیشن روی صفحه را ببینید؟ این خود یک نوع حواس پرتی است. مثلا گوشی خود را برمیدارید که فقط ساعت را چک کنید یا با فرد خاصی تماس بگیرید، ولی چون از اینستاگرام نوتیفیکیشن دارید که کسی برای عکس شما کامنت گذاشته، اصلا حواستان از کاری که میخواستید بکنید پرت میشود و اینستاگرام را باز میکنید تا به کامنت جواب دهید!

برای جلوگیری از این نوع حواس پرتی ها، همین 
الان به تنظیمات تلگرام و اینستاگرام در گوشی خود بروید و کاملا نوتیفیکیشن ها را غیرفعال کنید! اینگونه تا خودتان برنامه را در گوشی باز نکنید، حواستان به اتفاقاتی که در شبکه های اجتماعی میفتد پرت نمیشود و میتوانید کارهای ضروری دیگر را با گوشی انجام بدهید. نگران نباشید، به کامنت ها میتوانید شب پاسخ دهید، الان انرژی ذهنی خود را تلف نکنید!

3. آیکون های شبکه های اجتماعی را در صفحه های آخر گوشی خود بگذارید.

اگر آیکون اینستاگرام و تلگرام روی صفحه اصلی گوشیتان هستند، احتمال اینکه از روی عادت یا به خاطر بیکاری آن ها را باز کنید خیلی بالاست. بعضی مواقع حتی ما حواسمان نیست و اصلا نمیخواهیم وارد شبکه های اجتماعی شویم، ولی از روی عادت تا صفحه گوشی روشن میشود و قفل را باز میکنیم دستمان روی آیکون آن ها میرود! برای جلوگیری از این اتفاق، آن ها را در صفحه آخر بگذارید! اینطوری باید به صورت خودآگاه چندین صفحه گوشی را روق بزنید تا به برنامه ها برسید. اگر آنقدر حوصله داشتید که تا صفحه‌ی آخر بروید پس یعنی واقعا انتخاب شما بوده است.

البته این هم بدانید که اگر زمان زیادی بگذرد و در صفحه‌ی آخر شما باشد، باز بعد از مدتی عادت به ورق زدن سریع و رسیدن به آیکون میکنید! پیشنهاد من اینه که هر از چندگاهی باز جای آیکون ها را تغییر دهید تا این عادت ها را در خود از بین ببرید.

  • آروین اردکانی
  • سه شنبه ۲۸ فروردين ۹۷
ممکن است در این بلاگ جوابِ پپیچیده ترین سوال هایتان را بگیرید و مطالبی را بیاموزید که بتوانید با استفاده از آن ها بزرگترین مشکلات زندگی خود را حل کنید.
یا ممکن است در مقابل، با تمام مطالبی که در رابطه با آن ها صحبت میشود مخالفت داشته باشید.
در هر دو مورد این را بدانید که تنها نجات دهنده‌ی زندگی شما خودتان هستید.
نه من (نویسنده)، و نه هیچکس دیگر نمیتواند برای زندگی شما تصمیم بگیرد. شما خودتان تنها کسی هستید که کلید تمامِ در ها را دارید.
من امیدوارم که با استفاده از این بلاگ بتوانید آن کلید را پیدا کنید...
به بلاگ منِ نجات دهنده خوش آمدید :)
راه های ارتباطی